Η οδήγηση, ως γνωστόν, είναι τέχνη. Κάθε έκφανση αυτής. Είτε μιλάμε για σβέλτους ρυθμούς (βλέπε το «ευ στρίβειν»), είτε για καθημερινούς – που κρύβουν και πολλά μυστικά. Ένα εξ αυτών, και ιδιαίτερα σημαντικό ως προς τον καταρτισμό του προϋπολογισμού, είναι η οικονομική οδήγηση.
Η φιλική προς το πορτοφόλι διαχείριση κινητήρα-μετάδοσης και λοιπών συστημάτων, αποτελούν ένα από τα κρυπτογραφημένα εγχειρίδια σωστής λειτουργίας του αυτοκινήτου. Πολλές παράμετροι επηρεάζουν την ποσότητα του καυσίμου που παίρνει τον δρόμο από το ρεζερβουάρ για το σύστημα τροφοδοσίας, μεταξύ των οποίων η αεροδυναμική, η σωστή χρήση του κλιματισμού κλπ. Σήμερα, όμως, θα ασχοληθούμε με το πώς μπορούμε να μειώσουμε τα έξοδα στην διαδικασία της οδήγησης αυτής καθεαυτής. Δηλαδή την χρήση γκαζιού, φρένου και κιβωτίου.
Δείτε ακόμα: Πως οδηγούμε μέχρι να ζεσταθεί ο κινητήρας;
Αρωγός στο σημερινό μας «μάθημα», ο «εκπαιδευτής» της VW. Το Think Blue Trainer είναι ένα πρόγραμμα που αξιολογεί την οδήγηση, με βάση το πόσο οικολογική/οικονομική είναι αυτή, και βαθμολογεί με άριστα το 100. Λαμβάνει δεδομένα από το πόσο έντονα πατάει το γκάζι ο οδηγός, τον συγχρονισμό στις αλλαγές ταχυτήτων, το ποσοστό ρολαρίσματος (όταν το αυτοκίνητο κινείται με αφημένο γκάζι, δηλαδή), τα συμψηφίζει και εξάγει το πόρισμα. Στο τελευταίο σκέλος μάλιστα -το ρολάρισμα-, εμφανίζεται η ένδειξη eco στο κεντρικό όργανο της οθόνης αφής. Εξωγενείς παράγοντες, όπως χρήση κλιματισμού και κίνηση εντός πόλης, δεν λαμβάνονται υπόψη. Εξ ου και τα 8,7 λίτρα/100 χλμ. στο T-Roc 1.6 TDI, αλλά και τα 10,7 λίτρα/100 χλμ. στην περίπτωση του 1.5 TSI (η δοκιμή του εδώ). Σκοπός είναι να κάνει ο οδηγός τις ενδεδειγμένες ενέργειες στα χειριστήρια.
Ο Trainer συμβουλεύει αναφορικά με το βέλτιστο σημείο ανεβάσματος και κατεβάσματος ταχύτητας, ώστε να έχει ένα μπούσουλα ο οδηγός. Επίσης, η κυκλική μπάρα του μεσαίου οργάνου «γεμίζει» όσο πιο ευγενικός είσαι με το γκάζι και «αδειάζει» όσο πατάς. Η χρήση κλιματισμού ή η αεροδυναμική αντίσταση ανοιχτών παραθύρων δεν λαμβάνονται υπόψη, ούτε οι ειδικές συνθήκες – όπως για παράδειγμα, η οδήγηση σε έντονη ανηφόρα. Σε αυτή την περίπτωση, μένει η μικρότερη δυνατή σχέση μέχρι το πέρας της ανωφέρειας. Η κατανάλωση προφανώς αυξάνεται, όμως η ενδεδειγμένη κίνηση είναι αυτή και όχι το ανέβασμα που θα ρίξει τις στροφές, θα συνοδευτεί από περισσότερο πάτημα του γκαζιού και εν τέλει θα στείλει ακόμα περισσότερο καύσιμο στον κινητήρα.
Βασικότερη και σημαντικότερη τακτική όλων, είναι η αξιοποίηση της ροπής. Το γνωστό μας «πάω με την ροπή». Έχουμε αναλύσει τους λόγους για τους οποίους η ιπποδύναμη δεν είναι το παν. Η ροπή είναι αυτή που πρακτικά κινεί το αυτοκίνητο σε καθημερινούς ρυθμούς. O 1.6 TDI του VW T-Roc, από το οποίο είναι παρμένη η κεντρική φώτο, αποδίδει 116 ίππους στις 3.250 σ.α.λ. και 250 Nm ροπής στις 1.750-3.200 σ.α.λ. Τα ανεβάσματα των σχέσεων θα πρέπει να γίνονται στην περιοχή των 2.000-2.200 σ.α.λ., όπου το μοτέρ είναι «γεμάτο» από ροπή. Το ίδιο ισχύει και για τα κατεβάσματα, αν και πιο ελαστικά. Δηλαδή δεν είναι απαραίτητο να κατέβει η σχέση μόλις το στροφόμετρο πέσει από τις 1.750, αλλά στις 1.300-1.400 σ.α.λ. όπου υπάρχει επαρκές ποσό ροπής. Υπάρχει και η αντίστοιχη ενημέρωση για το πότε πρέπει να γίνονται οι αλλαγές, στα περισσότερα καινούργια αυτοκίνητα.
Όλα τα ανωτέρω, βέβαια, αφορούν κίνηση σε ίσιο οδόστρωμα. Σε ανηφόρα, όπως είπαμε, το κλου είναι η έλλειψη βιασύνης. Το μοτέρ ταλαιπωρείται και καταναλώνει πολύ λιγότερο όταν τραβάμε τον ανήφορο με σταθερό γκάζι, παρά όταν το πατάμε ώστε να αποκτήσουμε φόρα για να ανεβάσουμε ταχύτητα. Αντιστοίχως, επιβάλλεται να κατεβάσουμε κι ας ανέβουν οι στροφές, παρά να κρατάμε μεγαλύτερη σχέση στο κιβώτιο και να μένει το στροφόμετρο χαμηλά, πατώντας όμως παράλληλα παραπάνω το γκάζι και ουσιαστικά πετώντας το καύσιμο στον θάλαμο καύσης.
Διαβάστε επίσης: Γιατί είναι κακό να οδηγούμε με ανοιχτά τα πίσω παράθυρα;
Στην κατηφόρα τα πράγματα είναι πιο απλά, αλλά και πάλι υπάρχουν λεπτομέρειες. Οι στροφές του κινητήρα θα πρέπει να εναρμονίζονται με την φορά του αυτοκινήτου, ευρισκόμενες στο χαμηλότερο δυνατό σημείο, αλλά κρατώντας παράλληλα «τα γκέμια». Για παράδειγμα, δεν επιλέγουμε 5η ρίχνοντας τον κινητήρα στο όριο του σκορτσαρίσματος, αλλά δεν μένουμε ούτε με 3η -φερ’ ειπείν- για να υποβοηθήσουμε το φρενάρισμα. Βάζουμε 4η, οι στροφές σταθεροποιούνται χαμηλά και πατάμε το φρένο όποτε χρειαστεί, σε δοσολογία «τόσο-όσο».
Εξίσου σημαντική είναι η προνοητικότητα. Ας υποθέσουμε ότι κινούμαστε με 4η και βλέπουμε αρκετά μπροστά μας, το φανάρι να γίνεται κόκκινο. Αφήνουμε γκάζι, το αυτοκίνητο ρολάρει, κατεβάζουμε βάσει πτώσης ρυθμού στροφών και σταματάμε με την ελάχιστη χρήση του μεσαίου πεντάλ. Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια: και καύσιμο εξοικονομούμε και τακάκια.
Οπότε, συνοψίζοντας: κίνηση με την ροπή, αξιολόγηση συνθηκών, πάτημα γκαζιού όσο το δυνατόν λιγότερο και απαλά.
