Ιαπωνικά γερά αυτοκίνητα από 5.000 ευρώ
Τα αυτοκίνητα πόλης χρόνια τώρα βρίσκονται ψηλά στη λίστα των αγοραστών, δεδομένου ότι οι περισσότεροι οδηγοί μετακινούνται καθημερινά εντός του αστικού ιστού. Στη βάση τοποθετούνται τα μίνι μοντέλα, τα οποία αποτελούν τα πιο οικονομικά σε τιμή και ευέλικτα αυτοκίνητα, λόγω και των μικρών τους διαστάσεων. Σήμερα για να αποκτηθεί ένα καινούργιο μίνι απαιτούνται το λιγότερο 14.000 ευρώ, όταν παλαιότερα το ποσό των 10.000 ευρώ ήταν υπεραρκετό.
Με πολύ λίγα χρήματα διατίθεται εκατοντάδες μίνι μεταχειρισμένα, όπως είναι τα αξιόπιστα και οικονομικά «δίδυμα» Suzuki Alto και Nissan Pixo. Πωλούνται δεκάδες τέτοια με πρώτη ταξινόμηση μεταξύ 2009-2014 και σε τιμές που κυμαίνονται από 5.000 έως 7.000 ευρώ. Εξωτερικά τα δύο αυτά μίνι διαφέρουν ως προς τον σχεδιασμό του εμπρός τμήματος του αμαξώματος, όμως όλα τα υπόλοιπα μέρη τους είναι ίδια. Κάτι ακόμα που δεν φαίνεται, είναι οι διαφορετικές ρυθμίσεις στην πίσω ανάρτηση με τον άκαμπτο άξονα, όπου στο Nissan εμφάνιζε καλύτερα χαρακτηριστικά.
Τα λιλιπούτεια αμαξώματά τους με μήκος μόλις 3.500 χιλιοστά είναι εξαιρετικά βολικά για την πόλη, αφού προσφέρουν κορυφαία ευελιξία και θέλουν λίγο χώρο για το παρκάρισμα. Σε συνθήκες κίνησης εκτός πόλεως δεν λείπουν οι τάσεις πλεύσης και οι ξερές αναπηδήσεις από τον πίσω άκαμπτο άξονα (περισσότερο στο Alto), υπενθυμίζοντας στον οδηγό τον αστικό τους προσανατολισμό.
Την κίνηση αμφοτέρων αναλαμβάνει το 3κύλιδρος 1.000άρης κινητήρας των 68 ίππων και 90 Nm ροπής. Το μηχανικό αυτό σύνολο έχει την απαραίτητη ζωντάνια με τις τρεις πρώτες ταχύτητες (0-100 χλμ./ώρα σε 13,5 δλ.), όμως από εκεί και πάνω οι ρεπρίζ με 4η και 5η ταχύτητα είναι αργές. Όσον αφορά τη λειτουργία του, δεν λείπει ένα τρέμουλο στο ρελαντί, ενώ η κατανάλωση σε ρεαλιστικούς ρυθμούς βρίσκεται κοντά στα 6 λτ./100 χλμ.
Το εσωτερικό του Alto και του Pixo διαφέρουν μόνο ως προς το σήμα που υπάρχει στο τιμόνι. Ο λιτός σχεδιασμός λειτουργεί προς όφελος της εργονομίας, αφού υπάρχουν λίγα και απαραίτητα χειριστήρια. Το στροφόμετρο τοποθετείται εκτός του πίνακα οργάνων και ήταν μέρος του εξοπλισμού των πιο ακριβών εκδόσεων. Από πλευράς κατασκευής τα σκληρά πλαστικά είναι φθηνά σε όψη και υφή με μικροατέλειες στη συναρμογή. Όσον αφορά τους χώρους, οι εμπρός επιβάτες θα χωρέσουν άνετα, όχι όμως το ίδιο και οι πίσω. Εκεί ο αέρας για τα πόδια και το κεφάλι είναι οριακός για άτομα με ύψος 1,75 μ. Επίσης, τα πίσω παράθυρα ανοίγουν μόνο προς τα έξω και όχι κάτω. Το πιο σημαντικό μειονέκτημα αποτελεί ο λιγοστός χώρος αποσκευών των 129 λίτρων, ο οποίος φτάνει τα 774 λίτρα με την αναδίπλωση του πίσω καθίσματος.
