Η χρυσή εποχή των JDM, υπήρξε φυσικά η δεκαετία του 90. Τότε που δεν ήξερες από ποιον κατασκευαστή της Ιαπωνίας θα σου έρθει, καθώς όλες οι εταιρίες ανεξαιρέτως επιδίδονταν σε μπαράζ παρουσίασης ονειρικών κατασκευών. Στο επίκεντρο, το Mazda RX-7 και η Toyota Supra.
Δυο διαφορετικές πλάνα, με τον οδηγό σε κοινό μοτίβο. Από τη μία, η δύναμη της Supra. O 2JZ-GTE με τα 330 άλογα στις 5.600 σ.α.λ. και τα 440 Nm στις 4.800 σ.α.λ. χάριζε στο κουπέ της Toyota επιτάχυνση 0-100 χλμ./ώρα σε 5,1 δλ., με την τελική να ξεπερνά τα 270 χλμ./ώρα χωρίς τον περιοριστή των 250 χλμ./ώρα. Από την άλλη, το χαμηλό βάρος του RX-7. Ο 13B-REW δεν είχε ούτε τα μισά κυβικά του 2JZ (1.3 λίτρα αντί 3.0 και 6 κυλίνδρους σε σειρά), όμως εκτός ότι επίσης διέθετε διπλά τούρμπο, η περιστροφική του φύση εξασφάλιζε άμεση απόκριση και περισσότερη όρεξη για στροφάρισμα (255 ίπποι στις 6.500 σ.α.λ. και 294 Nm στις 5.000 σ.α.λ.).
Λόγω του σημαντικά μικρότερου απόβαρου (1.240 κιλά αντί 1.570), παρά τα σχεδόν 80 άλογα λιγότερα και περίπου τη μισή ροπή συγκριτικά με τη Supra, το FD3S κυμαινόταν στο ίδιο επίπεδο επιδόσεων (0-100 χλμ./ώρα σε 5,9 δλ., τελική 250 χλμ./ώρα). Η MKIV βέβαια διατηρούσε το πλεονέκτημα, ειδικά στον τομέα της επιτάχυνσης εν κινήσει. Όμως το Mazda, παρότι έμοιαζε «μπόμπιρας» δίπλα στη Supra, την έφερνε στα όριά της όταν το γκάζι γινόταν ένα με τη μοκέτα. Κάτι που μπορούμε να θαυμάσουμε, μέσα από το ρετρό video του Best Motoring.
