Αφιέρωμα Sebastien Loeb: Ζωντανός θρύλος

Ο Sebastien Loeb με βάση τους αριθμούς αποτελεί τον πιο πετυχημένο οδηγό που πέρασε από το WRC

Ο χώρος του WRC είχε την τύχη να γνωρίσει πολλές έντονες προσωπικότητες και μεγάλους οδηγούς από αρχής του θεσμού. Ακόμα και εκείνοι που δεν κατάφεραν να πάρουν έναν παγκόσμιο τίτλο, έχουν αφήσει το στίγμα τους στην ιστορία των αγώνων και που οι ρομαντικοί του σπορ δεν τους ξεχνούν.

Μέσα στην μεγάλη λίστα των κορυφαίων οδηγών που πέρασαν από τα Ράλι, ήρθε να προστεθεί ένας που έχει καταρρίψει όλα τα ρεκόρ με τέτοιον τρόπο που φαντάζει δύσκολο να βρεθεί αντικαταστάτης του. Ο Sebastien Loeb με βάση τους αριθμούς αποτελεί τον πιο πετυχημένο οδηγό που πέρασε από τον θεσμό και αυτό επειδή αντίθετα με τους περισσότερους ήταν σταθερός, γρήγορος και αλάνθαστος ειδικά όποτε χρειαζόταν το αποτέλεσμα. Στην επιτυχία του φυσικά συνέβαλλε και η χημεία του με τον συνοδηγό και φίλο του Daniel Elena. Ο Μονεγάσκος συνοδηγός του Loeb με τη σειρά του, έκανε ελάχιστα λάθη από το δεξί μπάκετ στην καταπληκτική πορεία τους.

Ο Γάλλος γυμναστής διανύει αισίως το 39ο έτος της ηλικίας του φέτος και λίγο πριν το πέσιμο της αυλαίας της περασμένης σεζόν, ανακοίνωσε την θέλησή του να αποχωρήσει από το WRC. Ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν έχει την δίψα πλέον να «κυνηγάει» την διάκριση αφού έχει καταφέρει τα πάντα στο WRC και τον ενδιαφέρει μια άλλη μορφή αγώνων (θα τρέχει στο WTCC το 2014), με απώτερο σκοπό να πετύχει και εκεί. Θα έπρεπε να είναι απόλυτα σεβαστό αυτό, όμως δεν είναι από εκείνους που δεν χορταίνουν να τον βλέπουν να αγωνίζεται και ειδικά τώρα που υπάρχει πλέον ξεκάθαρος ανταγωνιστής, ίσως για μοναδική φορά στην καριέρα του. Ο Loeb έχει κερδίσει από μια φορά τουλάχιστον όλα τα Ράλι που έχει τρέξει, βρέθηκε από νωρίς αντιμέτωπος με κάποιους από τους «δυνατούς» του σπορ κερδίζοντάς τους και όταν απέκτησε και την εμπειρία, δεν άφησε περιθώρια σε κάποιους μικρούς που το θράσος τους ξεπερνούσε την δεδομένη στιγμή την αδιαμφισβήτητη οδηγική ικανότητά τους, να κάνουν το παιχνίδι τους.

Ο Loeb δεν είχε ανταγωνιστή όσο καιρό έτρεξε στο WRC και αυτή είναι η αλήθεια. Ποτέ του επίσης δεν έδειξε ότι λυγίζει στην πίεση και απόδειξη αυτού είναι οι ελάχιστες εγκαταλείψεις του τόσα χρόνια. Ιδιαίτερος χαρακτήρας εντός και εκτός αυτοκινήτου, δεν άφησε ποτέ να φανούν αδυναμίες τόσο δικές του όσο και της ομάδας του, προς τα έξω. Είναι αδύνατο να μην υπήρξαν, όμως, πάντα είχε τον τρόπο να τις διαχειριστεί τόσο καλά ώστε να μην επηρεάσουν την πορεία του.

Για να φτάσει αυτή τη στιγμή στην κορυφή, ο Loeb διένυσε μια πολύ μεγάλη απόσταση. Από το Saxo του French Trophy Series όπου πήρε το πρωτάθλημα κερδίζοντας τους 5 από τους 6 αγώνες, μεταπήδησε στην εργοστασιακή ομάδα της Citroen Total WRT με την βοήθεια του μέντορά του και πρώην αφεντικού της ομάδας τον Guy Franklin που τον παρακολουθούσε καιρό πριν και μελετούσε τα μεγάλα βήματα του νέου τότε ταλέντου. Tο 2001 o 27 χρονος rookie Loeb πήρε μέρος για πρώτη φορά σε αγώνα επιπέδου WRC με την Xsara στο ράλι του Σαν Ρέμο, όπου τερμάτισε 2ος μπροστά από μεγάλα ονόματα του ανταγωνισμού. Όλοι μιλούσαν για το νέο μεγάλο ταλέντο του αθλήματος με οδηγικό στυλ που θύμιζε έντονα στους «παλιούς» τον Τimo Salonen. Aπόλυτες γραμμές, ηρεμία πίσω από το τιμόνι, ελάχιστα λάθη και σωστές αντιδράσεις ήταν τα στοιχεία εκείνα που από τον πρώτο αγώνα μπορούσε να διακρίνει κανείς στον μελλοντικό πολυπρωταθλητή.

Το 2002 ο Loeb είχε την ευκαιρία να τρέξει σε 7 αγώνες της σεζόν δίπλα στο πλευρό του Philippe Bugalski, έτσι ώστε να ετοιμάσουν το αυτοκίνητο για την πλήρη εμπλοκή του στο πρωτάθλημα του 2003. Ο Loeb πήρε την δεύτερη θέση στον πρώτο αγώνα στο Μόντε Κάρλο και την πρώτη θέση στο πρωτοεμφανιζόμενο Ράλι Γερμανίας. Η χρονιά δεν πήγε έτσι καθόλου άσχημα αφού εκτός από δύο εγκαταλείψεις (Ράλι Ισπανίας και Μ. Βρετανίας) και μια 17η θέση στο χιονισμένο Ράλι Σουηδίας, ο Γάλλος βρέθηκε τις υπόλοιπες 4 φορές (έτρεξε στα 9 από τα 14 ράλι) μέσα στην 10άδα.

Το 2003 η Citroen ήταν έτοιμη για πλήρη εμπλοκή και είχε στην διάθεσή της δύο μεγάλα ονόματα του θεσμού που της επέτρεπαν να έχει μεγάλες φιλοδοξίες από την αρχή για την διάκριση, στο νέο γι’ αυτήν εγχείρημα. Οι Colin McRae και Carlos Sainz ξανασυναντήθηκαν μετά τα περιπετειώδη περάσματά τους από την Subaru και τη Ford, στην Citroen. Φυσικό και επόμενο για την τότε νεοσύστατη ομάδα, οι δυο τους να αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος της γαλλικής εταιρείας, με τον Loeb να έχει τον ρόλο του backup οδηγού που θα τρέξει όλη τη σεζόν ώστε να «ψηθεί». Η αρχή ήταν εντυπωσιακή με τον Loeb να κερδίζει στο Μόντε Κάρλο, αφήνοντας πίσω του, τους Colin McRae και Carlos Sainz σε ένα ονειρικό 1-2-3 για την Citroen. Τότε οι team orders δεν ήταν τόσο διαδεδομένες όπως σήμερα και ο μικρός έκανε τους αγώνες του χωρίς ιδιαίτερο άγχος, με αποτέλεσμα να κερδίσει άλλα δύο ράλι εκείνη την σεζόν, το Ράλι Γερμανίας και το Ράλι Σαν Ρέμο. Αποτέλεσμα της πορείας του ήταν να διεκδικεί το πρωτάθλημα στην πρώτη του πλήρη χρονιά στο θεσμό, χάνοντάς το όμως τελικά από τον Peter Solberg με διαφορά ενός μόλις βαθμού, σε τίτλο που κρίθηκε στον τελευταίο αγώνα στο Ράλι Μ.Βρετανίας (κέρδισε ο Solberg με τον Loeb να τερματίζει δεύτερος). Ήταν δεδομένο ότι ο Γάλλος ήρθε για να μείνει, αφού οι μέχρι τότε μεγάλοι πρωταγωνιστές του θεσμού όπως οι Richard Burns, Marcus Gronholm, Tommi Makkinen, Gilles Panizzi, Didier Auriol και οι δύο προαναφερθέντες team mates του, είχαν απειληθεί και τελικά ηττηθεί, από έναν πρωτοεμφανιζόμενο οδηγό και ένα επίσης νέο στους αγώνες αυτοκίνητο.

Το 2004 ήταν η χρονιά του. Κέρδισε τους 6 από τους 16 αγώνες της σεζόν, ήρθε 2ος σε άλλους 6 και τα χειρότερα αποτελέσματά του ήταν οι δύο 4ες θέσεις σε Ν. Ζηλανδία και Φιλανδία και οι 2 εγκαταλείψεις σε Μεξικό και Ισπανία. Πήρε το πρωτάθλημα με 36 βαθμούς διαφορά από τον Peter Solberg, κάτι εντυπωσιακό δεδομένου του παλιού τρόπου βαθμολόγησης. Για άλλη μια φορά «άφησε» πίσω του μεγάλα ονόματα του ανταγωνισμού (Markko Martin, Carlos Sainz, Marcus Gronholm) και εύκολα έγινε σημαία στις τάξεις της ομάδας έχοντας πλέον εξελίξει και την Xsara WRC για το μέλλον.

Η σεζόν του 2005 ήταν ακόμα πιο εύκολη όσον αφορά την αγωνιστική υπεροχή του τρίπτυχου Loeb, Εlena και Citroen. Ο δεύτερος τίτλος του Loeb ήρθε με νίκες στους 10 από τους 16 αγώνες, ενώ εγκατέλειψε 2 φορές. Επίσης σε 2 αγώνες τερμάτισε δεύτερος, σε 1 τρίτος και σε άλλον 1, τέταρτος. Η τρίτη θέση στο Ράλι Μ. Βρετανίας αποτελεί ένα δείγμα του ανθρώπου Loeb καθώς σε εκείνο το Ράλι έχασε την ζωή του ο συνοδηγός του Μarkko Martin, ο Μichael “Beef” Park μετά από σύγκρουση του Peugeot 307 WRC με δέντρο στην μεριά του άτυχου συνοδηγού. Ο Loeb προηγείτο στην κατάταξη μέχρι την 15η ε.δ. του αγώνα όταν και συνέβη το τραγικό αυτό συμβάν, με διαφορά μάλιστα 42 δλ. από τον δεύτερο P. Solberg. Όπως ήταν λογικό οι αγωνοδίκες διέκοψαν τον αγώνα (ακύρωση των 2 τελευταίων ειδικών διαδρομών), με την ομάδα της Peugeot να εγκαταλείπει προς ένδειξη  πένθους και τον Loeb να τιμωρείται εσκεμμένα στον έλεγχο με ποινή 2 λεπτών, αφού δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να «κερδίσει» έναν τέτοιον αγώνα άσχετα αν θα του εξασφάλιζε μαθηματικά και το πρωτάθλημα. Είχε άλλωστε άλλες 4 ευκαιρίες στα εναπομείναντα  Ράλι εκείνης την σεζόν για να το καταφέρει. Mετά το Ράλι Αυστραλίας, τελευταίο της σεζόν, ο Leob κατακτά το 2ο συνεχόμενο πρωτάθλημα της καριέρας του καθώς και το 3ο για λογαριασμό της Citroen WRT, με διαφορά 56 βαθμών από τους Solberg και Gronholm.

Το ίδιο εντυπωσιακός ήταν και το 2006 όπου στους πρώτους 12 αγώνες είχε 8 πρώτες και 4 δεύτερες θέσεις και καμία εγκατάλειψη. Στον πρώτο αγώνα μάλιστα στο Μόντε Κάρλο, οι Loeb – Εlena αναγκάστηκαν μετά από εγκατάλειψη την πρώτη ημέρα να επιστρέψουν υπό καθεστώς Super Rally με ποινή 5 λεπτών. Ο Loeb παρά τις αντίξοες -παραδοσιακά για Μόντε Κάρλο- συνθήκες, τερμάτισε 2ος με διαφορά μόλις 1 λεπτό από τον Gronholm. Kαι ενώ η χρονιά έδειχνε να πηγαίνει τέλεια, πριν το Ράλι Τουρκίας και με 4 αγώνες ακόμα να απομένουν, ο Loeb είχε ατύχημα με το ποδήλατό του, τραυματίζοντας σοβαρά το χέρι του και  βάζοντας φωτιά έτσι σε ένα πρωτάθλημα που έδειχνε μονότονο και βαρετό μέχρι εκείνη τη στιγμή. Η Citroen επιστράτευσε τον Colin McRae για το Ράλι Τουρκίας ωστόσο εκείνος δεν μπόρεσε να κερδίσει βαθμούς για λογαριασμό της, ενώ στους υπόλοιπους 3 αγώνες, αντικαταστάτης του Loeb ήταν ο Xavier Pons. Η Citroen τελικά έχασε τον τίτλο από την Ford ενώ ο Gronholm κέρδισε τους 3 από τους 4 αγώνες που απουσίαζε ο Loeb, όμως η 5η θέση στο τελευταίο Ράλι Αυστραλίας του στέρησε το πρωτάθλημα για έναν βαθμό, με τον Γάλλο να κατακτά έτσι τον 3ο και συνεχόμενο τίτλο του.

Μετά το επεισοδιακό 2006 ο Loeb, στο νέο πλέον αυτοκίνητο (C4 WRC) αγωνίστηκε σκληρά για να πάρει τον 4ο προσωπικό του τίτλο, με τον Marcus Gronholm ως βασικότερο αντίπαλο να υπολείπεται μόλις 4 βαθμούς στο τέλος της σεζόν. Ο Loeb κέρδισε τους μισούς από τους 16 αγώνες, ήρθε 2ος σε 3 και είχε μια 14η θέση στο Ράλι Νορβηγίας και 2 εγκαταλείψεις (Ράλι Σαρδηνίας και Ιαπωνίας). Η Ford κατάφερε να πάρει για άλλη μια φορά το πρωτάθλημα κατασκευαστών με τον Hirvonen να πλαισιώνει τον Gronholm επάξια.

Η C4 WRC βελτιώθηκε με την συμβολή του Loeb από την προηγούμενη χρονιά και ήταν έτοιμη πλέον να επαναφέρει την Citroen στην κορυφή της βαθμολογίας των κατασκευαστών, όπως και έγινε. Ο Loeb κερδίζει τους έντεκα από τους δεκαέξι αγώνες του 2008, μια φορά τερματίζει 10ος και δύο 3ος, ενώ εγκαταλείπει και σε έναν αγώνα (Ράλι Σουηδίας). Ο 5ος τίτλος έρχεται στα χέρια του καταρρίπτοντας αυτομάτως το ρεκόρ των περισσότερων τίτλων ( Tommi Makkinen και Juha Kankkunen, ) και φυσικά των συνεχόμενων τίτλων. Η διαφορά του από τον –εκείνη τη χρονιά- βασικό οδηγό της Ford Mikko Hirvonen, είναι της τάξης των 19 βαθμών.

Το 2009, ο Loeb ξεκινά με 5 νίκες στους ισάριθμους πρώτους αγώνες και κερδίζει και τα 2 τελευταία από τα συνολικά 12 Ράλι της σεζόν. Στους υπόλοιπους 5 αγώνες είχε 2 δεύτερες θέσεις, μία 4η , μία 7η και μία εγκατάλειψη. Ο Mikko Hirvonen που έκανε το καλύτερό του πρωτάθλημα μέχρι και σήμερα, έχασε τον τίτλο του 2009 για έναν βαθμό και ο Loeb μόλις έβαζε τον 6ο τίτλο στην συλλογή του με την Citroen να κατακτά και τον τίτλο κατασκευαστών για άλλη μια φορά.

Το 2010 έχουμε νέο σύστημα βαθμολόγησης και έναν Loeb που έβγαλε όλη τη σεζόν χωρίς να εγκαταλείψει πουθενά. Διψασμένος σαν πρωτάρης για τον τίτλο, ο μικρόσωμος Γάλλος δεν «έκοψε» ρυθμό ακόμα και όταν και μαθηματικά είχε εξασφαλίσει το πρωτάθλημα, 4 αγώνες πριν το τέλος. Κέρδισε τα 8 από τα 13 ράλι, σε δύο ήρθε 2ος, σε άλλα δυο 3ος και σε ένα μόλις περιορίστηκε στην 5η θέση. Αυτή ήταν και η τελευταία χρονιά που είδαμε τον Loeb όπως τον ξέραμε. Ήρεμο, προσηλωμένο στο στόχο του και απόλυτο κυρίαρχο. Ήδη ο νέος οδηγός της Citroen Junior Team, Sebastien Ogier που είχε γράψει αρκετά χιλιόμετρα πίσω από το τιμόνι του C4 WRC, είχε καταφέρει να τραβήξει τα βλέμματα πάνω του, με την πρώτη του εμφατική νίκη στην Πορτογαλία.  Όπως ήταν λογικό από την πολύ καλή πορεία του Ogier και στους προηγούμενους 5 αγώνες, η Citroen αποφάσισε να αντικαταστήσει για τα ράλι Φινλανδίας και Ιαπωνίας τον Dani Sordo που παρά την εμπειρία του μόλις πρόσφατα κατάφερε να βρεθεί για πρώτη φορά νικητής στην καριέρα του στο Ράλι Γερμανίας το 2013. Ο Ogier εκμεταλλεύτηκε φυσικά την ευκαιρία και απέσπασε την 2η θέση στο Ράλι Φιλανδίας και την πρώτη στο Ράλι Ιαπωνίας…και τις δύο φορές μπροστά από τον Sebastien Loeb, τερματίζοντας την σεζόν στην 4η θέση. Η άνοδός του στην πρώτη ομάδα της Citroen ήταν δεδομένη, όπως δεδομένη ήταν και η αναταραχή που αυτή θα προκαλούσε…

Η μεγαλύτερη ίσως κόντρα του Loeb με συναθλητή του αφορά εκείνη με τον έτερο Γάλλο και συνονόματό του Sebastien Ogier. Μια σχέση που δικαίως παρομοιάστηκε με εκείνη ανάμεσα σε άλλα δύο μεγάλα ζευγάρια του μηχανοκίνητου αθλητισμού που βρέθηκαν υπό την σκέπη της ίδιας ομάδας, το ζευγάρι Carlos Sainz και Colin McRae στη Subaru τo 1995, όπως και το πιο ταραχώδες στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού ζευγάρι, Alain Prost και Ayrton Senna για την Formula 1, στην ομάδα της Honda. Ο Ogier αποτέλεσε και εκείνος ένα μεγάλο στοίχημα για την Citroen και ήταν και εκείνος το αγαπημένο παιδί του –νέου τότε- αφεντικού της ομάδας Olivier Quesnel. Και ενώ όλα έδειχναν ότι βρέθηκε ο άνθρωπος εκείνος που θα συνέχιζε την νικηφόρα πορεία της Citroen για άλλα τόσα χρόνια, μερικές «τριβές» ανάμεσα στους δύο ήταν αρκετές για να χαλάσει η συνταγή. Οι αναταράξεις στην ομάδα από την πρώτη κιόλας χρονιά που υπερασπίστηκαν από κοινού την Citroen ως team mates το 2011 ήταν δεδομένες. Η έκρηξη έγινε στο Ράλι Ακρόπολις όταν ο Ogier κάνοντας έναν πολύ καλό αγώνα (κέρδισε 6 ειδικές διαδρομές καθώς και την Power Stage) μπήκε για τα καλά στο στόχαστρο των απανταχού φίλων του Loeb εντός και εκτός ομάδας, όντας μάλιστα πρώτος στην βαθμολογία μέχρι και εκείνο τον αγώνα (βρισκόμαστε περίπου στα μισά της σεζόν). Αυτό γιατί χρησιμοποίησε παιχνίδια τακτικής εναντίον του Loeb όσον αφορά στην θέση εκκίνησης των ειδικών διαδρομών της 3ης  ημέρας του αγώνα, αλλά και για τον λάθος χειρισμό της ομάδας να ενημερώνει μεν τον Ogier για τους ενδιάμεσους χρόνους του Loeb, αλλά όχι και το αντίθετο. Όταν μάλιστα πληροφορήθηκε ο Loeb για το γεγονός, έκανε μια άκομψη δήλωση που έμελλε να αποδειχθεί «βόμβα» στα θεμέλια της σχέσης του με την ομάδα. «Τουλάχιστον τώρα γνωρίζουμε ποιόν θεωρεί Νο1 οδηγό της η ομάδα…»

Ήταν θέμα χρόνου πλέον για τους ανθρώπους της Citroen να πάρουν θέση και να σταματήσει ο εμφύλιος. Μέχρι εκείνη την στιγμή και με την Volkswagen Motorsport να ετοιμάζεται πυρετωδώς για την συμμετοχή της στο WRC, οι φήμες για μεταγραφή του Loeb σε εκείνην οργίαζαν. Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός και η Citroen με μια κίνηση oυσιαστικού «αδειάσματος» του Ogier, έκανε ανανέωση του συμβολαίου του Loeb για τα επόμενα δύο χρόνια δίνοντάς του παράλληλα την δυνατότητα να αποχωρήσει εφόσον ο ίδιος το επιθυμούσε ακόμα και μετά το τέλος της επόμενης σεζόν.  

Ο Loeb παρέμεινε έτσι η ηγετική μορφή στα paddocks της Citroen όμως αναμφίβολα το γυαλί ανάμεσά τους είχε ραγίσει και ο Γάλλος αργά η γρήγορα θα έγραφε τις τελευταίες σελίδες της πορείας του στο WRC, πάντα με τα δικά του χρυσά γράμματα. Με 4 αγώνες να απομένουν για να λήξει η σεζόν, τα ξίφη πλέον έβγαιναν απροκάλυπτα μεταξύ των δύο Sebastien σε κάθε ευκαιρία χωρίς καν να κρατούν τα προσχήματα, με την ομάδα να φαίνεται αδύναμη να χαλιναγωγήσει την κατάσταση. Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση του Ogier στο Ράλι Γερμανίας της ίδιας χρονιάς, όπου βρισκόμενος πίσω από τον Loeb στο πρώτο σκέλος, του ζητήθηκε να διατηρήσει αυτή την θέση και να μην πιέσει έτσι ώστε να μην απειληθεί η Citroen να χάσει τους πολύτιμους βαθμούς που θα της έδιναν οι 2 πρώτες θέσεις. Ο Ogier όμως πίεζε την δεύτερη μέρα λυσσαλέα και κατάφερε να ψαλιδίσει την διαφορά, ενώ σε συνδυασμό με ένα σκασμένο ελαστικό του Loeb στην τελευταία ειδική του σκέλους, του χάρισε την πρώτη θέση. Μετά το τέλος του αγώνα ο Ogier για άλλη μια φορά δεν μπόρεσε να ελέγξει τα συναισθήματά του και όταν έμαθε για το σκασμένο ελαστικό του Loeb απάντησε «Ευτυχώς υπάρχει δικαιοσύνη στο σπορ» θέλοντας να τονίσει ότι η αδικία προς το πρόσωπό του, τιμωρήθηκε από μια ανώτερη δύναμη. Ο Loeb αρχικά αντέδρασε λέγοντας σε συνέντευξη ότι «ο Ogier μιλάει πολύ» για να συμπληρώσει αργότερα το λογικό.  Ότι «δεν γίνεται να συνυπάρξουν και οι δύο στην ίδια ομάδα»…

Την ίδια στιγμή ο διαλυμένος ανταγωνισμός δεν μπορούσε να κερδίσει το κάτι παραπάνω, αφού τόσο οι ικανότητες του Loeb όσο και το περίσσιο πείσμα του Ogier, έδωσαν το πρωτάθλημα κατασκευαστών και πάλι στην Citroen  με τον τίτλο οδηγών να καταλήγει για 8η συνεχόμενη χρονιά στο Loeb, με 5 πρώτες, 3 δεύτερες, 1 τρίτη, 1 έκτη, 1 δέκατη  θέση και δύο εγκαταλείψεις. Ο Οgier πήρε και εκείνος 5 πρώτες θέσεις 1 τρίτη, 2 τέταρτες, σε 2 αγώνες  βρέθηκε εκτός 10άδας και άλλες 2 φορές εγκατέλειψε.  

Eν το μεταξύ, αφού δεν πήγε ο Loeb στην Volkswagen, δεν θα υπήρχε καλύτερη ευκαιρία για την νεοσύστατη VW Motorsport από το να εκμεταλλευτεί έναν εν δυνάμει «εχθρό» της ομάδας, τον Ogier. Προσλαμβάνοντας μάλιστα τον «El Matador» Carlos Sainz και τον Jost Capito (μεγάλο αφεντικό πρότινος της Ford Team RS) για την εξέλιξη του Polo WRC, δεν αποτελεί έκπληξη που εκείνη έβαλε φρένο στην επιτυχημένη πορεία της Citroen με δεδομένη μάλιστα και την αποχώρηση του Loeb.

Ο Loeb απουσία ανταγωνισμού και πάλι, κέρδισε εύκολα τον 9ο τίτλο της καριέρας του το 2012 και η απόφαση πλέον να αποσυρθεί ήταν τελεσίδικη. Παρόλα αυτά δέχθηκε να τρέξει σε 4 μόλις ράλι της σεζόν του 2013 με πρώτο το  αγαπημένο για εκείνον και γενέτειρα του συνοδηγού του Daniel Elena, Ράλι Μόντε Κάρλο στα μέσα Ιανουαρίου. Με ελάχιστες δοκιμές ο Loeb κατάφερε και κέρδισε τον αγώνα με διαφορά 1 λεπτού και 40 δλ. από τον 2ο Sebastien Ogier της VW Motorsport. Το Ράλι Σουηδίας που πάντα αποτελούσε για τον Loeb έναν δύσκολο αγώνα, δεν ήταν τόσο άσχημο φέτος, αν αναλογιστούμε ότι τερμάτισε 2ος όχι όμως όταν πρώτος είναι ο Ogier. O νεαρός Γάλλος έκανε ένα πολύ καλό αγώνα και κατάφερε να βρεθεί μπροστά με διαφορά 41,8 δλ. από τον Loeb. Στο χωμάτινο ράλι Πορτογαλίας που επέλεξε να τρέξει όμως, πήρε την ρεβάνς κερδίζοντάς το μπροστά από τον 2ο Ogier, με διαφορά 55 δλ. Το 4ο και τελευταίο Ράλι του Loeb σε επίπεδο WRC ήταν στην -δική του αυτή τη φορά- γενέτειρα, Αλσατία. Αντίθετα όμως με το πλάνο ο Loeb εγκατέλειψε μετά από έξοδο που είχε στην 15η ε.δ. του αγώνα, στην προσπάθειά του να «μαζέψει» τα 5 δλ. που τον χώριζαν από τον πρώτο. Κι όμως συνέβη.

Η αποχώρηση του Loeb στεναχώρησε βαθιά τους φίλους του αθλήματος και είναι λογικό. Σε όλους θα λείψει η προσωπικότητά του μέσα και έξω από το αυτοκίνητο και όλοι θα αναπολούν τα καθαρά και υπερβολικά γρήγορα περάσματά του. Ποιος μπορεί να κρίνει την απόφαση ενός ανθρώπου που έχει κερδίσει τα πάντα και τους πάντες και σαφώς δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα περισσότερο;  Ο κατά 9 χρόνια νεότερος Ogier έχει όλο το χρόνο μπροστά του, έχει φυσικά τις δυνατότητες και οι συνθήκες (ομάδα και ανταγωνισμός) είναι κατάλληλες για να καταρρίψει τα ρεκόρ του Loeb στο μέλλον αρχίζοντας από τώρα με την κατάκτηση του πρώτου του τίτλου. Όμως ο Loeb ήταν εκείνος που έκανε τόσο αισθητή τη διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των οδηγών όσο ποτέ άλλοτε. Έφερε το «άλλο επίπεδο» στο σπορ και αν και «κοντός» ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη. Καλή τύχη “Sοeb”…

Η πορεία του σε αριθμούς…  

• 9 τίτλοι
• Έχει πάρει μέρος σε 168 ράλι, κερδίζοντας τα 78  
• Συνολικά έχει βρεθεί 116 φορές στο podium
• Έχει εγκαταλείψει σε 21 αγώνες
• Κέρδισε 899 ειδικές διαδρομές
• Συγκέντρωσε συνολικά 1619 βαθμούς
• Δυο φορές σημείωσε  6 συνεχόμενες νίκες
• Το πιο επιτυχημένο Ράλι:  Το ΑDAC Ράλι Γερμανίας είναι εκείνο που έχει κερδίσει τις περισσότερες φορές (8/9)
• Το πιο αποτυχημένο Ράλι: Το Ράλι Σουηδίας είναι εκείνο που κέρδισε τις λιγότερες φορές (1/9)