Στη βάση δεδομένων των σύγχρονων Renault, ο μεγαλύτερος όγκος πληροφοριών αφορά πρωτίστως τα Clio, Captur και Megane, δευτερευόντως τη Laguna, το Scenic και το Twingo, ενώ το Espace ακολουθεί. Το Safrane («σαφράν», όπως το καρύκευμα) σπάνια θα αναφερθεί. Σε έναν τομέα ζωτικής σημασίας, ωστόσο, ενδέχεται να είναι πιο σημαντικό από όλα.
Παρουσιάστηκε τον Απρίλη του 1992, ως διάδοχος του R25. Όπως εκείνο, προσφερόταν αποκλειστικά σε 5θυρο αμάξωμα. Οι Γάλλοι αναγνώριζαν πως αν επιχειρούσαν απευθείας αντιπαράθεση με τους Γερμανούς, με παραδοσιακό σεντάν, δεν θα είχαν καμία τύχη. Οπότε προτίμησαν να πάνε «δια της τεθλασμένης», προσφέροντας την εναλλακτική της πρακτικότητας. Πορτμπαγκάζ 480 λίτρων, ευκολία 5ης πόρτας και αναδιπλούμενα/διαιρούμενα καθίσματα δεν έβρισκες στο τρίο των Mercedes 190E-BMW Σειράς 5-Audi 100.
Οι μηχανικοί της Renault επικέντρωσαν την προσοχή στη βελτίωση των πιο αδύναμων σημείων στο R25: ακαμψία και ποιότητα κατασκευής. Χρησιμοποίησαν κορυφαία υλικά στο εσωτερικό, κατάφεραν να πετύχουν κορυφαία επίπεδα NVH (Noise Vibration Harshness – θόρυβος, δονήσεις, τραχύτητα) μέσω ηχομόνωσης και προσεγμένου σεταρίσματος στην ανάρτηση, όμως κάπου τους ξέφυγε το βάρος. Οι βελτιώσεις είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση της ένδειξης στη ζυγαριά κατά 200-300 κιλά, συγκριτικά με τον προκάτοχο! Κατά συνέπεια οι επιδόσεις δεν συμπεριλαμβάνονταν στα ατού, με εξαίρεση το καταιγιστικό 3.0 V6 Bi-Turbo 4×4 που χρειάστηκε να περάσουν 21 ολόκληρα χρόνια, ώστε να το ξεπεράσει το Megane RS σε ισχύ (265 άλογα το RS του 2014, αντί 263 του κορυφαίου Safrane από το 1993). Στις κανονικές εκδόσεις, Ακόμα και το 3.0 V6, των 167 ίππων, ήθελε κοντά στα 10 δλ. για το 0-100 χλμ./ώρα. Από πλευράς άνεσης και ποιότητας κύλισης, όμως, το Safrane όχι απλά κοίταγε στα μάτια, αλλά έδειχνε το δρόμο στο γερμανικό ανταγωνισμό.
Κάτι που κατάφερε σε ένα ακόμα πεδίο, απείρως πιο βαρύνουσας σημασίας: αυτό της ασφάλειας. Το Safrane υπήρξε το πρώτο Renault με αερόσακο, στο στάνταρ εξοπλισμό μάλιστα. Επιλογή που το 1992, δεν συναντούσες σε κανένα ανταγωνιστικό μοντέλο της γερμανικής τριανδρίας (στα έξτρα).
Η γαλλική ναυαρχίδα δέχτηκε μια εκτεταμένη ανανέωση το 1996 και συνέχισε την εμπορική της πορεία, μέχρι το 2000. Από πλευράς πωλήσεων δεν κατάφερε να αποποιηθεί τον χαρακτηρισμό «εναλλακτική», όμως ο ρόλος που διαδραμάτισε στην ασφάλεια των επόμενων Renault δεν αμφισβητείται.
